Altsaxofonist en klarinettist Gianluigi Trovesi (Italië, 1944) behoort ongetwijfeld tot de top van de Europese improviserende jazzklarinettisten. Hij studeerde klassieke klarinet maar na het horen van Eric Dolphy in 1966 tijdens het festival van Milaan werd jazz en improvisatie een belangrijke pijler in zijn muzikale carrière. In zijn omvangrijke oeuvre heeft Trovesi al vaker uitstapjes gemaakt buiten de jazz, over de Italiaanse opera, over Kurt Weill en over de Franse operette componist Jacques Offenbach o.a. Hier speelt hij piccolo klarinet, altklarinet en altsaxofoon en werkt hij samen met dirigent en eerste violist Stefano Montanari en een orkest bestaande uit een tiental klassieke muzikanten, bovendien horen we op twee nummers Fulvio Maras op percussie en elektronica. Het album werd al opgenomen in januari 2014 maar pas gemixed in 2021 en nu uitgebracht.

De muziekperiode van de Renaissance van grofweg 1400 tot 1600 is vertegenwoordigd door componist Guillaume Dufay (ca 1400-1474) met “Kyrie 1” dat al eerder werd opgenomen door het Hilliard Ensemble en het Kronos Quartet. Uit ongeveer dezelfde periode komt “Mille Regrets” van Josquin Desprez (1450/55 -1521) beide nummers zijn vooral een buitenkansje voor de strijkers van het orkest. Uit de periode van de Barok zijn er drie minder bekende Italiaanse componisten vertegenwoordigd, Giovanni Maria Trabaci ( 1575-1647) met “Consonanze stravaganti “, Giovanni Battista Buonamente met “Sonata decima sopra “Cavalletto zoppo” en Andrea Falcolnieri met “La suave melodia”. Maar verreweg de meeste nummers stammen van de bekende Henry Purcell (1659-1695) met drie composities uit zijn opera “Dido en Aeneas” : “The Witches’ Dance”, Dido’s Lament “When I am laid in earth” en “The Gordian knot unty’d – Ouverture”. Van Trovesi zelf is “For a While” met fragmenten uit Purcell’s Music for a while met een arrangement van Corrado Guarino en “Bergheim” ook met een arrangement van Guarino.

Van een geheel andere orde zijn de twee composities van Trovesi en Fulvio Maras: “Dissolvenze convergenti” en “Karaib’s Berger. Deze synthese van jazz en klassiek werkt, althans in mijn oren heel succesvol, maar daarbij moet ik wel in ogenschouw nemen dat mijn interesses in de muziek zich ook uitstrekken tot de klassieke muziek, Dus voor de diehard jazzfan is dit misschien geen aanrader, maar als absolute tegenstander van hokjesgeest, raadt ik eenieder aan, ga luisteren. Natuurlijk is de leidraad het klassieke oeuvre van eerder genoemde componisten, maar bij het luisteren valt het toch onmiddellijk op dat het belangrijke jazz element dat Trovesi inbrengt, ervoor zorg draagt dat het merendeel van de muziek absoluut niet overkomt als muziek van eeuwen geleden. Bovendien zorgt het spel van Trovesi op de verschillende blaasinstrumenten wel degelijk voor een jazzy touch.

De bezetting van het orkest is als volgt :
Gianluigi Trovesi ( klarinet en altsaxofoon) Stefano Montanari ( dirigent en eerste viool), Stefano Rossi Tweede viool), Claudio Andriani (altviool), Francesco Galligioni ( cello), Luca Bandini (contsbas), Emiliano Rodolfi ( eerste hobo), Pryska Comploi (tweede hobo), Alberto Guerra ( fagot, dulciana), Riccardo Balbinutti (percussie), Ivano Zanenghi ( aartsluit), Valeria Montanari (klavecimbel).

Jan van Leersum.